Orakels tegen wil en dank?
Je kunt het alleen maar toejuichen. De influencers van de nieuwe tijd zijn geen gefotoshopte leeghoofden, maar virologen en epidemiologen. We lijken dat nodig te hebben: een rotsvast geloof in een alwetend mens die ons uit de crisisput trekt. Elk land, elk taalgebied heeft er wel één. En vaak niet meer dan één: ook bij het kiezen van nieuwe afgoden zijn we verrassend monotheïstisch.
Anthony Fauci (VS) en Jaap van Dissel (Nederland) moeten het nog doen met ingetogener lofbetuigingen. Maar Vlaming Marc Van Ranst krijgt zijn eigen lied en ziet een haag applaudisserende politieagenten bij zijn huis verschijnen. De mediagenieke Franstalige Belg Marius Gilbert wordt op sociale media overstelpt met complimenten. Zelfs de Zweed Anders Tegnell, toch verre van onomstreden, blijkt razend populair. Je vindt notabene keukenservies met zijn afbeelding.
Ik sla Le Soir open en zie een interview met Marius Gilbert. Als je denkt dat het coronavirus een bedreiging vormt, maak dan je borst maar nat voor de klimaatverandering. You ain’t seen nothing yet. Hij heeft gelijk natuurlijk, maar wees je ook bewust van je vers verworven gezag. Je wordt nu om advies gevraagd in wat voor wetenschap dan ook.
Niets dan respect voor deze mannen, al het lijkt me wat bitter voor hun even getalenteerde en minder gemediatiseerde vakbroeders en –zusters. Maar vooral: hoe zullen de weermannen van het virus omgaan met hun sterrenstatus? Gaan ze een politieke carrière ambiëren, worden ze een blijverdje in praatprogramma’s, krijgen ze hun eigen show?
Toepasselijker gezegd: hoe ziet de populariteitscurve eruit? Zijn we al dichtbij de piek, gaat de curve afvlakken en komen we op een plateau? Of zakt-ie door naar een diep minimum? Teveel vragen, maar er is vast iemand die dat gemodelleerd heeft.
