Groter ass
Het Nederlands versoepelt en het stof waait op. De taal gaat iedereen omsluiten en haar regels aanpassen aan hen (of hun?) die die taal, en elke taal, gestolen kan worden.
Dus is “groter als” nu net zo goed als “groter dan”. Groter als: in het accent van de stad waar ik opgroeide werd dat “groter as”. Een l minder, maar wel met een s die raar sissend tussen je ondertanden floot, bleef nagalmen en zo hoorbaar verdubbelde. Het werd steevast beantwoord met “as is verbrande turf”. Zo’n repliek kwam niet van de leraar Nederlands, nee, gewoon van de jongens uit je voetbalteam.
Er was een schrijver die ooit een boek As wilde noemen, maar toen hoorde dat die titel al gereserveerd was door Harry Mulisch. Mulisch’ As werd uiteindelijk De Aanslag, maar het was te laat voor dat andere boek, dat Verbrande Turf zou gaan heten. Niemand snapt straks nog waar die titel vandaan komt.
Stoker heette de schrijver, en dat was één van de talloze pseudoniemen van Hugo Brandt Corstius (1935-2014). Zijn mooiste naam heeft hij trouwens niet zelf bedacht, dat deed Willem Frederik Hermans voor hem: de puzzeldokter.
Brandt Corstius was computertaalkundige en verzot op palindromen, anagrammen, homogrammen, lipogrammen, noem maar op. We danken de Opperlandse taal- en letterkunde aan hem – Opperlands was in zijn woorden: Nederlands met vakantie. Ineens vraag ik me af wat Brandt Corstius in al zijn verschijningsvormen van de nieuwe regels gevonden zou hebben.
Groter ass, als we nou toch bezig zijn, waarom niet eigenlijk?
Titelafbeelding Aleksandar Mijatovic via Shutterstock
